بررسی میزان آلودگی گوسفندان(نژاد مهربان) به لینگواتولا سراتا درکشتارگاه همدان

مقدمه و هدف : لینگواتولا سراتا از انگل های زئونوز با انتشار جهانی می باشد که عامل ایجاد لینگواتولوز بینی- حلقی سگ سانان (میزبانان اصلی) و انسان و لینگواتولوز احشائی انسان و علفخواران (میزبانان واسط) می گردد. استان همدان با دارا بودن 1800000 راس گوسفند یکی از استان های فعال و مطرح در زمینه کشاورزی و دامپروری در منطقه غرب کشور می باشد. نژاد مهربان از نژاد های بومی و سازگار با شرایط این منطقه می باشد. هدف اصلی از این مطالعه بررسی وضعیت آلودگی گوسفندان نژاد مهربان بومی استان همدان به لینگواتولا سراتا بود. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی(cross-sectional)می باشد. از 100 راس گوسفند بومی نژاد مهربان بصورت تصادفی در کشتارگاه نمونه گیری شد. اندام های کبد، ریه و غدد لنفاوی هر کدام بطور جداگانه جدا و جهت بررسی به آزمایشگاه منتقل گردید. نمونه گیری در تمامی فصول سال 1389 (در هر فصل 25 نمونه) انجام شد. جنسیت و گروه سنی نمونه ها(گروه های سنی2> ،2تا3 و 3<) در پرسشنامه تکمیل گردید. نمونه ها پس از خردشدن، هضم و طی دوره انکوباسیون، با استفاده از میکروسکوپ لوپ از نظر وجود لارو(نوچه)انگل بررسی شدند. در صورت وجود انگل در هر کدام از اندام ها نمونه مثبت گزارش گردید. نمونه ها بعد از آزمایشات انگل شناسی با توجه به نتایج و متغیرها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج و بحث: میزان کلی آلودگی گوسفندان بومی نژاد مهربان به لینگواتولا سراتا در همدان 15% گزارش گردید. بیشترین میزان آلودگی در فصل تابستان(28%)، جنس نر(7/16%) و گروه سنی 2تا3 سال(20%) گزارش گردید. ارتباط آمای معنی داری بین آلودگی فصل و گروه سنی مشاهده شد(p<0.05).  این مطالعه اولین گزارش میزان آلودگی گوسفندان بومی نژاد مهربان به لینگواتولا سراتا در منطقه می باشد. پژوهش های تکمیلی در زمینه ارزیابی میزان آلودگی سایر میزبانان در منطقه الزامی به نظر می رسد. مطالعات گسترده برروی نژادهای بومی مناطق مختلف جهت شناسایی نژادهای مقاوم، در کاهش خسارات اقتصادی ناشی از انگل ها بسیار موثر می باشد. آموزش و توصیه های بهداشتی با تاکید بر عدم استفاده از جگر خام یا کم پخته جهت جلوگیری از انتشار بیماری به جوامع انسانی الزامی است.